سرکوب ماورا Magic and the Mind

به طور مرسوم تفکر و رفتار جادویی چون بدیل های ناپخته و گمراه کننده تفکر علمی تلقی شده است که ناگزیر با افزایش سن در کودکان کاهش می یابد. چنین تمایلاتی در بزرگسالان عمدتا توسط روان شناسان به عنوان خرافاتی که از ناکامی، عدم قطعیت، و ماهیت پیش بینی ناپذیر برخی فعالیت های بشر تغذیه می شوند برچسب خورده است. یوگن سابوتسکی در کتاب جادو و ذهن مروری بر سازوکارها و رشد تفکر و باورهای جادویی در گستره عمر ارائه می دهد، و در ضمن آن استدلال می کند که باید در نقش این گونه تفکر در تحول بشر تجدید نظر گردد. تفکر جادویی در کودکان بیش از آنکه مانعی برای تعقل علمی یا محصول جانبی رشد شناختی باشد، مکملی مهم و ضروری برای این فرآیندهاست و از جمله مزایای دیگر آن می توان ارتقاء خلاقیت در حل مسئله و تحکیم راهبردهای مقابله ای را نام برد. تفکر و باورهای جادویی در بزرگسالان هم برای فرد (کنارآمدن با مسائل لاینحل و موقعیت های تنش زا) و هم برای جامعه (امکان نفوذ جمعی و ارتقاء همسازی اجتماعی) وظایف مهمی ایفا می کند. تفکر جادویی با تاثیرگذاری بر حوزه هایی که به علیت فیزیکی محدود نمی شوند، مانند هیجان ها، روابط، و تلقین ها؛ سازوکار روان شناختی رو به رشدی است که بنا بر استدلال سابوتسکی در بافت سیاست، آگهی های بازرگانی و روان درمانی تنیده شده است و شکل گیری و درک ما را نسبت به معنا در دو دنیای عینی و ذهنی تحت سیطره خود دارد. کتاب جادو و ذهن به درک ما از اهمیت تفکر جادویی کمک منحصر به فردی می کند و شواهد تجربی و نتیجه گیری هایی ارائه می دهد که تاکنون در یک منبع گرد نیامده اند. این اثر می تواند برای دانشجویان و پژوهشگران روان شناسی رشد و نیز جامعه شناسان، انسان شناسان، و آموزگاران جالب توجه باشد.