نه کمتر از 3700 سال پیش از این، در ایران باستان بزرگمردی پدید آمد که در دانش و اندیشه ی فلسفی و دینی و خیمی (اخلاقی) و کنش و رفتار جهانیان نشانی چشمگیر گذاشت که نه تنها در زمان خود گردش بزرگی پدید آورد که پی زدوده نشونده ی آن تا جاودانه در اندیشه های دانشی و خیمی و دینی جهانیان پاینده و ماندگار خواهد ماند، و آن ابرمرد بزرگ تاریخ، نخست فیلسوف جهان - که پس از زندگی خویش اندیشه های او در گستره های گوناگون دانش و فلسفه و فرزانگی و خیم شناسی و دین های جهانی اندر آمد و کار کرد و تا کنون نشانه های اندیشه های ژرف و پیشگام او در همه گونه شاخه ها و رویه های جهان به چشم می رسند - زردشت سپیتام بود که همچون نخستین گندا(حکیم) و فیلسوف نیرومند تاریخ، در پیامد پژوهش ها و آموزش ها و نگاه ژرف خویش، به آن رسید که جهان را هنجاری است؛ به دیگر سخن، ساختار درست گردش و روش جهان استومند (مادی) یگانه است و اندر آن دو نیروی به هم همیستار (سپنتامن و اهریمن) پیوسته در پیکارند و خردی بیرون و اندرون این گیتی استومند هست که آفریدگار آن است و او را نام اهورامزداست.