تا پیش از ظهور وحوش القاعده و داعش، معمولا هر وقت سخن از تحجر و بی خردی و وحشی گری به اسم دین به میان می آمد ذهن مخاطب متوجه جریان طالبان می شد؛ حتی در ادبیات عامه به برخی رفتارهای خشن و متحجرانۀ ظاهرا دینی، «رفتارهای طالبانی» گفته می شد. البته در ایجاد چنین تصویری از طالبان عوامل متعددی نقش داشتند که مهم ترین بخش آن را اقیانوس شایعات و مهملاتی که رسانه های ضددینی غربی (و به تبع آنها، رسانه های بی تحلیل یا مغرض داخلی) منتشر می کردند تشکیل می داد. همزمانی ظهور طالبان با سال های موسوم به «اصلاحات» در ایران که موجب عنان گسیختگی «روشنفکران» مغرض، جاهل و ضد انقلاب و ضد دین شده بود و سوء استفادۀ آنها برای حمله به جمهوری اسلامی (در قالب شبیه نمایی نظام مقدس شیعی با نظام طالبانی) هم بر آتش این مهملات و تصاویر غلط می دمید. البته در کنار آن نباید از برخی عقده های قومیتی (که متاسفانه همچنان هم در بین افراد زیادی به چشم می خورد) و رویکرد زشت و چندش آور آنها نسبت به برادران همسایه غفلت کرد که این نیز عاملی اضافی برای «هیولاسازی» بیشتر از طالبان می شد. همۀ اینها دست به دست هم داده بود تا در ذهن مردم جهان (و ایران)، طالبان تبدیل به نماد جهل و خشونت شوند. اما «همۀ» آنچه دربارۀ طالبان گفته می شد صحیح نبود، نه اینکه «همۀ» آنچه گفته می شد غلط بود. با توجه به همین نکات و لزوم تصحیح تصور تاریخی مخاطبان، و همچنین با توجه به نقش آفرینی هرچه بیشتر طالبان در کشور برادر و همسایۀ ما (افغانستان عزیز) در برهۀ اخیر، ضرورت بازخوانی تجربۀ طالبان خودنمایی می کند. کتاب حاضر، گامی است در همین مسیر. فهمی هویدی، نویسنده و روشنفکر اسلام گرای مصری (که شخصیتی شناخته شده در سطح جهان و همچنین در کشور ما دارد)، جریان دو سفر خود به افغانستان در دوران حکمرانی طالبان و تحلیل هایش از اوضاع و احوال این کشور در آن زمان را در این کتاب به قلم آورده است.
سبد خرید
