او در سال ۵۰۶ هجری شمسی ۵۲۲ هجری قمری در خانوادهای دیلمی الاصل در فسا به دنیا آمد.این عارف و دانشمند سدهٔ ششم و هفتم و از سرسلسلهٔ روزبهانیان بوده و دیلمیان مقیم فارس بودهاند و چون در فسا به بقل (سبزی و تره بار) فروشی اشتغال داشت ملقب به «شیخ روزبهان بقلی» بود. در مکتب به آموختن قرآن پرداخت و در محضر دانشمندان عصر به فراگرفتن علوم متداول مشغول شد. از همان اوان زندگی تمایلات عرفانی داشت تا اینکه در ۲۵ سالگی از خلق برید و در کوههای اطراف شیراز به عبادت و ریاضت پرداخت و حافظ قرآن شد و نزد نخستین مرشد خود، شیخ جمال الدین فسایی رفت. کتاب «تحفة اهل العرفان» قدیمیترین اثر در شرح زندگی روزبهان میباشد. این اثر در سال ۶۹۵ هجری قمری (۹۴ سال بعد از فوت روزبهان) توسط یکی از نبیرگان وی بنام شیخ شرف الدین ابراهیم (فرزند شیخ صدرالدین روزبهان ثانی فرزند شیخ فخرالدین احمد فرزند روزبهان) در شرح زندگی روزبهان نگاشته شدهاست. این کتاب دریک نوبت توسط محمد تقی دانشپژوه تصحیح و توسط انجمن آثار ملی تحت شماره ۶۰ منتشر شدهاست. سپس به کوشش دکتر جواد نوربخش در دو نوبت منتشر گردیدهاست. کتاب کشف الاسرار و مکاشفات الانوار نوشته ی این عارف بزرگ توسط محمد خواجوی ترجمه شده است.