کتاب پیش رو، ترجمهی کتاب "مواقع النجوم" از "محمد ابن علی ابن عربی" است که در زمرهی کتابهای مهم و برجستهی او قرار میگیرد. شخص "محمد ابن علی ابن عربی" در توصیف کتاب "مواقع النجوم"، در کتاب فتوحات خود این چنین گفته که این اثر نیازمند استاد نیست، بلکه این استاد است که به آن نیاز دارد؛ به این دلیل که از دید وی، استاد فردی است که مسائل را تا درجات عالی و بالای آن متوجه شود اما کتاب "مواقع النجوم"، خود در اوج جایگاهی است که یک استاد میتواند در آن قرار بگیرد و از این بالاتر و رفیعتر، دیگر مقامی وجود ندارد که ما در شریعت خود به آن بنده باشیم. بنابراین "محمد ابن علی ابن عربی" مطالعهی این اثر را سرشار از منفعت میداند و معتقد است که مخاطب با خواندن آن، به توفیقی عظیم از جانب خداوند دست خواهد یافت. بر کتاب "مواقع النجوم" از "محمد ابن علی ابن عربی"، دو تفسیر مطرح و شناختهشده به نگارش درآمده است که یکی از این شرحها متعلق به "شیخ ملاحسن بن موسی بن عبدلله کردی بانی قادری دمشقی شافعی" است و در کتابخانهی سلطنتی کشور آلمان، نگهداری میشود. شرح دوم نیز به "نظام الدین- شمس الدین احمد واعظ" اختصاص دارد و میتوان آن را در کتابخانهی مجلس شورای اسلامی یافت. موارد نامبرده شده به اختصار "دو شرح از کتاب مواقع النجوم (کردی، واعظ)" شناخته میشوند که در ضمیمهی ترجمهی حاضر از "مواقع النجوم" توسط "محمد خواجوی" گنجانده شدهاند. این نسخهی بازگردانی شده از "مواقع النجوم" به قلم "محمد ابن علی ابن عربی"، توسط انتشارات مولی در حدود سیصد و سی صفحه منتشر شده است.