کتاب «مغضوبین زمین» کتابی است که در سال 1961 توسط فیلسوف فرانتس فانون منتشر شد، که در آن نویسنده روانکاویی از تأثیرات غیرانسانی استعمار بر فرد و ملت ارائه میکند و در مورد مسائل اجتماعی گستردهتر بحث میکند. پیامدهای فرهنگی و سیاسی ایجاد یک جنبش اجتماعی برای استعمار زدایی یک فرد و یک مردم. فانون از طریق نقد ناسیونالیسم و امپریالیسم، بحثی درباره سلامت روانی فردی و اجتماعی ارائه میکند، بحثی در مورد چگونگی استفاده از زبان (واژگان) برای ایجاد هویتهای امپریالیستی، مانند استعمارگر و مستعمره، برای آموزش و قالبگیری روانشناختی. بومی و استعمارگر به نقش خود به عنوان برده و ارباب و بحث در مورد نقش روشنفکر در یک انقلاب. فانون پیشنهاد می کند که انقلابیون باید از لومپن پرولتاریا کمک بگیرند تا نیروی لازم برای اخراج استعمارگران را فراهم کنند. در تئوری سنتی مارکسیستی، لومپن پرولتاریاها پایینترین و پستترین قشر پرولتاریا هستند - بهویژه جنایتکاران، ولگردها و بیکاران - افرادی که فاقد آگاهی طبقاتی برای شرکت در انقلاب ضداستعماری هستند. فانون اصطلاح لومپن پرولتاریا را در مورد رعایای استعماری که در تولید صنعتی دخالت ندارند، به ویژه دهقانان به کار می برد، زیرا بر خلاف پرولتاریای شهری (طبقه کارگر)، لومپن پرولتاریا استقلال فکری کافی از ایدئولوژی مسلط طبقه حاکم استعماری دارد و آماده است. درک کنند که آنها می توانند علیه وضعیت موجود استعماری شورش کنند و به این ترتیب ملت خود را استعمارزدایی کنند.