"آواز پر جبرئیل" اثری است از "شهاب الدین یحیی سهروردی" که نویسندهی برجستهترین آثار ادبی در قالب تمثیل در نظر گرفته می شود. رسالههای تمثیلی و نمادین "شهاب الدین یحیی سهروردی"، از نظر شناخت زیربنای اعتقاد و معرفت و گرایش عرفانی وی، مفیدتر و حیاتیتر از تألیفات تعلیمی و مدون اوست و آیینهای است که چهره اصیل و بدون نقاب شیخ اشراق را برای خواننده آشکار میسازد. "شهاب الدین یحیی سهروردی" از رویکرد تمثیلی برای آموزش اهداف فلسفی و عرفانی در قالب نمادین بهره برده است و میتوان گفت که معانی و مفاهیم در آثار او دارای مسئولیتاند. "شهاب الدین یحیی سهروردی" علیرغم عمر کوتاه خود، آثاری را به زبان فارسی و عربی خلق کرده که بیشتر آنها هنوز موجود است. متون به جا مانده از وی، از سبک دلنشین و شایستهی ادبی برخوردار است و در زبان فارسی جزء شاهکارها به حساب میآید. نثر وی زبانی است که پایه و اساس داستان و نثر فکری بوده است. خلاصه اینکه ارتباط نمادین از ویژگیهای حکما و عرفا است و نثر "شهاب الدین یحیی سهروردی" در این زمینه چنان تکامل یافته بود که بسیاری از آثار او به زبان رمزی به نگارش درآمده بود. "آواز پر جبرئیل" قطعهای جذاب و خواندنی درباره مردی است که در جستجوی حقیقت است. او راهی زیارتگاه صوفیان میشود که دو ورودی دارد و از این دو در، یکی به شهر و دیگری به کویر می رود. جویندهی حقیقت، از در صحرا وارد میشود و در آنجا با دو روحانی کهنسال روبرو میشود و هدف آفرینش، مقام طریقت و خطرات آن را مورد پرسش قرار میدهد.