موسیقی در جامعۀ ایران بیش از هر نهاد فرهنگی دیگر شکننده بوده است. اختناق هزاروچهارصدساله و نگاه سنتی جامعه، موسیقی ما را بیش از هر هنر دیگری آسیب پذیر کرده است. مضافا آن که رفتار و سلوک موسیقی دانان و گرایش بسیاری از آنان به ابتذال و صحنه آرایی مجالس عیش و عشرت بزرگان، به مرور اعتبار و منزلت اجتماعی شان را از میان برده و پیرهن عثمانی شده در دست سنّت گرایان برای تحقیر و سرکوب ایشان. با این همه، در یکصد سال اخیر، موسیقی دانانی در ایران سربرآورده اند که نهایت کوشش خود را در بازگرداندن اعتبار فرهنگی و اجتماعی موسیقی به خرج داده اند و قدم های موثری برای نوسازی آن برداشته اند. از این رو، موسیقی نوآورانۀ سنتی امروز ایران پس از دگردیسی های چشمگیری که در فرم و محتوا داشته، افق درخشانی پیش روی ما گشوده است. کتاب «از نجوای سنّت تا غوغای پاپ» تحلیلی است جامعه شناسانه از حیات اجتماعی و آثار موسیقی دانان ایران در یکصد سال اخیر. در واقع بازتاب ارزش های تازه ای است که به همّت آنان در آفرینش و اجرا، و در شاخه های مختلف موسیقی از سنتی گرفته تا پاپ، پدیدار گشته است.