نجیب محفوظ، نویسنده و نمایشنامه نویس پرآوازه ی مصری ست که بیش از دیگر نویسندگان عرب زبان، چهره ی جهانی دارد و تنها عربی است که تاکنون موفق به دریافت جایزه ی نوبل ادبیات شده است. نجیب محفوظ در۱۹۱۱ در یکی از محلات قاهره به نام جمیلیه، به دنیا آمد و در ۲۰۰۶ پس از یک عمل جراحی در بیمارستان درگذشت. از او بیش از ۴۰ رمان و داستان کوتاه و نیز حدود ۳۰ نمایشنامه که همه در قالب های مختلف صحنه ای و رادیویی اجرا شده اند، به جا مانده است. او که فرزند یک کارمند دولتی بود، در قسمت فرهنگی خدمات کشوری مصر از سال ۱۹۳۴ تا زمان بازنشستگی اش در سال ۱۹۷۱ کار کرد. ابتدا در وزارت اوقاف و امور دینی مشغول به کار و سپس مدیر سانسور اداره ی هنر و سرانجام رئیس بنیاد حمایت از سینما و در دوران آخر کارمندی، مشاور وزیر فرهنگ شد. و در سال ۱۹۸۸ برنده ی جایزه ی نوبل در ادبیات شد و تا روز درگذشتش سالخورده ترین برنده ی جایزه ی نوبل در ادبیات بود. نویسندگی محفوظ با رمان "رادوبیس" در۱۹۴۳ (این رمان به فارسی "رادوبیس دلداده ی فرعون" توسط دکتر عنایت الله فاتحی نژاد ترجمه شده است.) آغاز شد و چند اثر نخست وی در زمان های مصر باستان می گذشت، اما هنگامی که شروع به نوشتن اثر بزرگش کرد، به توصیف جامعه ی مدرن مصر روی آورده بود. این اثر (۵۷–۱۹۵۶) با نام سه گانه ی مصر شناخته می شد. این اثر ترکیب سه رمان بزرگ محفوظ به نام های "قصر شوق" "بین القصرین" و "السکریه" است که نام های آنها برگرفته از نام محله هایی در قاهره است و زندگی سه نسل از خانواده های متفاوت را در قاهره از جنگ جهانی اول تا بعد از کودتای نظامی سال ۱۹۵۲ که موجب سقوط شاه فاروق شد بیان می کند. این سه گانه، بررسی هوشمندانه و رسوخ کننده ای از اندیشه ها، رفتارها و تغییرات اجتماعی در مصر را فراهم می کند. مجموعه داستان "یک بعدازظهر شصت سالگی" ترجمه ی فارسی "صباح الورد" است که ترجمه ی تحت اللفظی آن به فارسی می شود "صبح بخیر"، که نام یکی دیگر از داستان های مجموعه را برای نام مجموعه برگزیده ام. این اثر که در ۱۹۸۷ یعنی یک سال قبل از انتخاب نجیب به عنوان برگزیده ی جایزه نوبل، منتشر شده برگرفته از سه داستان کوتاه است که ضمن استقلال موضوعی و روایی هرکدام، به نوعی اتفاقات و تاریخ آنها پس هم قرار گرفته و می شود گفت که بازخوانی مختصر و فشرده ی رمان های سه گانه هستند.