"وحدت عارفانه" اثری است از "مسیحا برزگر" که در آن "شرحی بر کتاب حدیقه الحقیقه حکیم سنایی" ارائه داده است. "مسیحا برزگر" در این اثر که بالغ بر ششصد صفحه است، "وحدت عارفانه" را در جزییات دلانگیزی برای خواننده موشکافی میکند و در خلال "شرحی بر کتاب حدیقه الحقیقه حکیم سنایی"، مخاطب را با یک جهانبینی عظیم و باشکوه آشنا میکند. پیش از این عارفان و نویسندگان زیادی به مساله "وحدت عارفانه" پرداختهاند و کتاب پیش رو، علاوه بر اینکه "شرحی بر کتاب حدیقه الحقیقه حکیم سنایی" است، با تأکید بر سخنان "اشو" پیرامون "وحدت عارفانه" به رشتهی تحریر درآمده است. در این کتاب بحث میشود که چطور انسان امروزی، در اثر رسوب قرنها تلقین و پرورش اشتباه، عبوس و بداخلاق شده است. این جدیت و بدخلقی نتیجه نسلها تلقین و شرطی شدن است و چرخه باید شکسته شود. تنها در صورت شکستن این چرخه است که روح، آزاد شده و زمینهی انعطاف آن برای دریافت محبت الهی و درک "وحدت عارفانه" فراهم میشود. انسان باید این جدیت را دور بزند و ورای آن را ببیند؛ ببیند که در پشت این جدیت چه چیزی را پنهان کرده است. اغلب به دلیل تهی بودن و تنهایی، از کنار زدن حجاب جدیت و عبوس بودن، امتناع میورزند، چرا که توانایی مقابله با خود واقعیشان را ندارند. تنها کسانی که تنها هستند میتوانند عشق بورزند. کسانی که نمی توانند تنها باشند، ناتوان از عشق ورزیدنند، چون عشق آنها به رنگ نیاز است و از اصالت به دور است. اما بیش از هرچیزی لازم است که آنها خود را ببینند و "وحدت عارفانه" از "مسیحا برزگر"، به آنان نشان میدهد که چطور با خود واقعی رو به رو شوند، خلا درون خود را ببینند و به جای نفرت و انزجار، آن را دوست بدارند.