کتاب طبل آیاکاشی که در سال 1924 منتشر شد و دومین اثر این نویسنده بود، از اولین رمان های مدرن ژاپن محسوب می شود. داستان طبل آیاکاشی درباره ی یک ساز عجیب و باستانی است که به ظاهر هیچ زیانی ندارد و باید صدایی روح افزا داشته باشد؛ اما درواقع تمام مصیبت ها و خسران چند نسل از چند خانواده در طول سال ها به خاطر این ساز مرموز است. این ساز به دلیل آن چه نیاکان این آدم ها در گذشته های دور مرتکب شده اند و به عنوان عقوبت گناه آنان بر امروزی ها بلا نازل می کند. داستان پیچ و خم فراوان دارد و المان های ژانر کارآگاهی و همچنین عناصر فراواقعی ژاپنی در آن خواننده را وامی دارد که چشم از کتاب برندارد.این داستان بسیار متأثر از تئاتر «نو» یا «نوگاکو»، نمایش سنتی ژاپنی است، یک نمایش تلفیقی از رقص و موسیقی و آواز و ماسک های فراوان که هر کدام یک شخصیت را دنبال می کنند. کیوساکو یومنو به این نوع نمایش بسیار علاقه مند بود و آن را هنری ورای سلیقه و فهم عامه می دانست.