در کتاب حاضر، نگارندگان به بررسی جامعه شناختی داستان معروف «دا» می پردازند. در این کتاب بیان می شود که «دا» یک پدیده در ادبیات داستانی ایران، و نه فقط ادبیات انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی است. همان گونه که در این کتاب بررسی می شود «دا» و نگارش و نشر و خوانش آن نشان از ظهور ژانر و سبک تازه و مخاطب جدید و شیوه توزیع جدید در ادبیات داستانی ایران دارد و اگر دوران مشروطه تا شروع دیکتاتوری رضاشاه را اولین دوره طلایی ادبیات معاصر ایران (در حوزه شعر سیاسی)، و دوران پس از کودتای 28 مرداد تا 1354 را دومین دوره طلایی آن (در حوزه داستان و شعر) بدانیم، یک دهه گذشته سومین دوره طلایی ادبیات داستانی ایران در حوزه ادبیات انقلاب و جنگ است.