اعراب مانند همه اقوام بشری از دیرباز، میان پندار و واقعیت در آمدوشد بودند حتی می توان گفت که بخش وهم گرای این قوم در دوران جاهلی که در پناه پندار، جادو و رویا گام برمی داشتند از بخش واقعگرای آن افزون تر و فربه تر بوده است. طبیعت این گونه رفتار این است که این قوم باید اسطوره های فراوانی را در روزنه های حیات خویش بر جا نهاده باشد اما چنین نیست اعراب آن خاطرات قومی دیرینه سال خود که با تجارب جادوئی- مذهبی همراه و مسبوق به ماورای تاریخ بوده و با آفرینش و امر قدسی سر و کار داشته را چندان بروز نداده اند به همین دلیل واکاوی ادبیات اساطیری شبه جزیره، عمر طولانی وکارنامه پر برگ و باری ندارد. این کتاب هر چند کتابی است مستند که با کنکاش فراوان و دقت بسیار تألیف شده و بدون شک می تواند یکی از مآخذ اسطوره شناسی عرب پیش از اسلام به حساب آید.