تحولات دینی در عصر صفویه به نحو عام و تداول تشیع در ایران به نحو خاص در پیوند با تلاش های صفویان در توجیه مشروعیت خود، پس از قدرت گیری صفویه و سرانجام شکل گیری اخباری گری در میانه عصر صفویه، موضوعاتی هستند که بن مایۀ کتاب حاضر را شکل می دهند. بهره گیری صفویان از برخی مسائل مطرح در عالم تشیع برای بسط قدرت خود که شرایط اجتماعی جدید نیز زمینه مساعدی برای بهره برداری حکومت از آنها را فراهم می کرد، و یا حتی شاید شور و اشتیاق هوادران پرشور آنها در بهره گیری از برخی باورهای دینی به سود صفویان انجامیده باشد، نیز از مسائلی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است. از آنجایی که بخش مهمی از تحولات دینی در عصر صفوی در پیوند با عالمان و فقیهان شیعی شکل گرفته، بخشی از مطالب این کتاب به شرح حال و مناسبات فقیهان با دربار صفوی و نقش آنان در تحول و تداوم اندیشه های شیعی در عصر صفوی است.