کتاب پساتوسعه از دو قسمت اصلی تشکیل شده است که بخش اول دارای هفت فصل مجزاست. در فصل اول رهنما ماجرای تراژیک زندگی شخصی خود را در آیینه ی ایده های پساتوسعه مرور کرده است. در فصل دوم نویسنده وارد عرصه ی مفهوم پردازی شده است. او در این فصل هم چنین سنت های مختلف پیشامدرن را که فقر اختیاری را به مثابه شاه کلید ثروت قلمداد می کردند به هم متصل ساخته است. در فصل سوم رهنما کوشیده است تا با تکیه بر دو پژوهش تجربی اش در باب سرخ پوستان کانادایی و پیاده رونشینان کلکته دیدگاه خود را به صورت عیان تری به معرض نمایش گذارد. در فصول شش و هفت رهنما به بررسی دو مورد از مشهورترین انواع فقر پیشاصنعتی پرداخته است. مورد اول فقر معنوی یا فقر خودخواسته است که بیانگر انتخابی برای رهایی است که البته در ذهن افرادی با اذهانی استثنایی پدیدار شده است. مورد دوم اما به فقر همزیستانه می پردازد که ناظر بر غنای موجود در جوامع بومی یعنی یادگیری زیستن با هم و ایجاد اخلاقی مبتنی بر عقل سلیم، همزیستی و ساده زیستی است. قرار گرفتن نیازهانی در ذیل توازن انسانی و محیطی یکی از مشخصات جوامعی است که مبتنی بر فقر همزیستانه برپا شده اند. بخش دوم که شامل چهار فصل است انقطاع تاریخی پدیدآمده در این تصور از زندگی انسانی را که به وسیله ی اقتصاد بازاری دوره ی مدرن موجب شده است، به تصویر می کشد.