غلامحسین ساعدی نویسنده پرکار ایرانی بود. او بیش از چهل کتاب منتشر کرد که نشاندهنده استعدادهای او در ژانرهای داستانی مانند: درام، رمان، فیلمنامه و داستان کوتاه. بسیاری فیلمنامه گاو (گاو) فیلم ۱۹۶۹ داریوش مهرجویی را اثر بزرگ ساعدی می دانند که موج نو سینمای ایران را آغاز کرد. پس از انقلاب 1357 و تبعید متعاقب آن، او با وجود مهاجرت ایرانیان که ناخواسته بخشی از آن شد، در صحنه ادبیات فارسی نقش مهمی را حفظ کرد. او تا زمان مرگش در پاریس به دلیل افسردگی و اعتیاد به الکل، یکی از برجسته ترین و پرکارترین نویسندگان و روشنفکران ایرانی در سطح بین المللی باقی ماند. ساعدی در سال 1341 در مدرسه بدر به دبستان رفت. دوره متوسطه را در سال 1948 در مدرسه منصور آغاز کرد اما بعد به مدرسه حکمت منتقل شد. در سال 1954 از دبیرستان فارغ التحصیل شد و در همان سال وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تبریز شد (امروزه دانشکده پزشکی دانشگاه مستقل علوم پزشکی تبریز است). در سال 1341 در دانشگاه تهران (دانشکده پزشکی امروز دانشگاه مستقل علوم پزشکی تهران) برای تکمیل تخصص پزشکی خود در رشته روانپزشکی ثبت نام کرد و در عین حال دوره دستیاری پزشکی خود را در بیمارستان روزبه گذراند. کتاب «مار در معبد» یکی از نمایشنامههای معروف «غلامحسین ساعدی» نویسنده و نمایشنامهنویس معاصر ایران است. این نمایشنامه شامل چهار پرده است و داستان یک افشاگری در میان یک جامعهی عقبمانده است. مردم شهر این نمایشنامه در آرزوی تحقق رویاهایشان تمام مال و ثروتشان را در اختیار سوداگری قرار میدهند درحالیکه با کلاهبرداری آن مرد مواجه میشوند. این جماعت که از تاجر، معلم، عکاس و نانوا هستند به حاکم شهر مراجعه میکنند تا راهحلی بیابند. آنها به همراه مأموران حکومت به خانهی سوداگر میروند که در آنجا با پادوهای چاپلوسش روبهرو میشوند. همسر سوداگر منکر حضور او در خانه میشود ولی مأموران به داخل خانه میروند. جستوجو در پی سوداگر باهوش از سوی حکومت ادامهی نمایش را پیش میبرد.