آیا مدارس به خلاقیت توجه می کنند؟ آیا در نظام آموزش حاضر، به گوناگونی استعدادها، تنوع هوش، علائق و خلق و خوی فردی انسان ها که در امر یادگیری حائز اهمیت است، توجه می شود؟ آیا به نقش کلیدی بازی آزادانه، نمایش و هنر، نحوه تدریس معلم یامربی، در آموزش توجه شده است؟ آیا استانداردسازی آموزش به سبک نظام صنعتی در مدارس، منجر به عدم شکوفایی استعدادها خواهد شد؟ آیا بکارگیری روش های آموزش متفاوت در مورد انسان هایی که از نظر استعداد با هم فرق دارند، منجر به یادگیری موثر در آن ها خواهد خواهد شد؟ کتاب مدارس خلاق به این موضوعات پرداخته و راه حل هایی کاربردی با رویکردی فردگرایانه و سلامت محور برای آموزش را ارائه می کند تا مدارس بتوانند با جذب منابع تخصصی و فناوری موجود در عصر دیجیتال، ضمن جلب مشارکت دانش آموزان برای استفاده از آموزش آنلاین و آموزش حضوری، عشق به یادگیری را نیز در آن ها رشد داده و آن ها را برای رو به رو شدن با چالش های واقعی قرن بیست و یکم، توانمند سازند. کتاب مدارس خلاق با هدف یادآوری به معلم ها و مربیان، والدین و سیاست گذاران نوشته شده است تا نگاه و تفکر آن ها را به طبیعت واقعی و هدف آموزش، معطوف دارد.