این کتاب تصویرگر پرده هایی از زندگی هنری یکی از نقاشان معروف ایران است. محمد غفاری، متولد سال 1226 در تهران، از کودکی به نقاشی علاقه مند بود. دانش آموز دارالفنون بود که نقاشی اش از چهرۀ مدیر مدرسه در بازدیدی مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفت و در شانزده سالگی به عنوان نقاش دربار به کار دعوت شد. کار او ثبت تصویری چهره ها، فضاها و رویدادهای مهم دربار بود. در 43 سالگی لقب کمال الملک را دریافت کرد و گفته می شود که در مدت حضور در دربار جمعا حدود 170 تابلو کشید. او در 47 سالگی، پس از مرگ ناصرالدین شاه، برای آموختن فنون نقاشی های اروپایی مدت 4 سال در ایتالیا و فرانسه به سر برد. بازگشت او به ایران مصادف با جنبش مشروطه بود. در اوایل دولت رضاخان چندسالی در وزارت صنایع مستظرفه همکاری کرد تا اینکه در سال 1306 (در 80 سالگی) در ملک شخصی اش در نیشابور رحل اقامت افکند و تا پایان عمرش 13 سال در آنجا ماند.کمال الملک در سبک کار طبیعت گراست.