ابونصر محمد فارابی (عربی: أبو نصر محمد الفارابی)، معروف در غرب به آلفارابیوس، یک فرد مشهور بود. فیلسوف و فقیه اولیه اسلامی که در زمینه های فلسفه سیاسی، متافیزیک، اخلاق و منطق کتاب های زیادی نوشته است. او همچنین دانشمند، کیهان شناس، ریاضیدان و نظریه پرداز موسیقی بود. در سنت فلسفی اسلامی اغلب به پیروی از ارسطو که به «معلم اول» شهرت داشت، «معلم دوم» نامیده میشد. او اعتبار دارد که متون اصلی یونانی را در قرون وسطی از طریق تفاسیر و رساله های خود حفظ کرده و بر بسیاری از فیلسوفان برجسته مانند ابن سینا و میمونید تأثیر گذاشته است. او با آثارش در غرب و شرق شهرت یافت. فارابی، فیلسوف بزرگ و متفکّر کم نظیر، در دانش الهی و دانش کشورداری دو کتاب بی مانند دارد: یکی سیاست مدنیّه (همین کتاب) و دیگری سیرت فاضله. وی در این دو اثر، و نیز در کتاب فصول المنتزعه، مسائل مهمی از دانش الهی و چگونگی نظام جواهر جسمانی و پیوستگی و پدید آمدن آن ها نیز جایگاه های انسان و نیروهای او را مشخص کرده است. فارابی بحث وحی را از بحث فلسفه جدا ساخته و همه گونه کشورداری و گرد هم آمدن فاضله و غیر فاضله را تشریح کرده است. مترجم فاضل ضمن به دست دادن ترجمه ای روان به فارسی امروز از این کتاب در پایان هر فصل شرح و تفسیر روشنگری آورده است. کتاب دارای دو گفتار است. گفتار اول در نمایاندن گونه های هستی و جایگاه های آنان در سیزده، فصل و گفتار دوم در گونه های سیاست کشورداری در دوازده فصل.