کتاب کاغذ سیاه شب Kaghaz-e Siah-e Shab

یک شب وقتی چشم هایم را بستم، یاد مدادرنگی هایم افتادم. با خودم گفتم: «کاش می شد آن ها را بیاورم و روی کاغذ شب توی چشم هایم نقاشی کنم». ناگهان ... ناگهان ... ناگهان مدادرنگی هایم آمدند و روی شب من ایستادند. فکر کردم: «کاش می شد با مداد سفید، ماه را بکشم.» خبر داری چه خبر شد؟ مدادهای خیالی آمدند تا کاغذ سیاه شب را چه کار کنند؟ قصه را بخوان تا بدانی!