این یادداشتها در 26 فصل از ماجرای تصمیم مولف برای رفتن به سفر حج و اتفاقات پیش از آن آغاز و تا آخین طواف در مکه مکرمه اداره دارد. مهمترین ویژگی این سفرنامه که آن را خواندنی کرده است زبان و نثری است که محقق در خلق آن به کار برده است. محقق در این کتاب در مقام نویسنده تصویری جذاب و بدون روتوش از خود به عنوان یک حاجی ایرانی به نمایش کشیده است و یادداشتهایش را به سمت خلق یک روزنوشت فلسفی و یا مردمشناسانه پیش نبرده است. این کتاب و نثرش روایتی بسیار خودمانی و دلنشین که به قول نویسنده نه ذوق عرفانی ویژهای دارد و نه قرار است چیزی بیشتر از آنچه موضوع روایت است را به مخاطب نشان دهد با این همه هنر نویسنده در این یادداشتها، حرکت کردن به سمت عمق معنایی، مکانها، موقعیتها و حس حاکم بر اماکن متبرکهای است که نویسنده در آن طی این سفر به سر میبرد.