این کتاب به دنبال پاسخ به این سوال است که چگونه میتوان به توسعه و آزادی دست یافت. اگر این مسئله را با مسائل روز جامعه ایران ترکیب کنیم به نظر میرسد برای برونرفت از شرایط کنونی باید در دو سنت حکومتداری و روشنفکری تجدید نظر کرد. سنت حکومتداری از رضا شاه تا کنون جامعه ستیزی و روشنفکری دولت ستیزی یا مهار قدرت است. حامیان استقرار مردم سالاری از جمله روشنفکران ایران از مشروطه و به ویژه پس از اقدامات استبدادی رضا شاه مسئله اصلی ایران را مهار قدرت تعریف کردند. در این چهارچوب اصلاح امور مملکت نیازمند تحقق نهادهای مردم سالار (انتخابات آزاد، قویه قضاییه مستقل، رسانه های آزاد و ...) و مشروط شدن قدرت است. مردم سالاری یک ارزش بنیادین است و نمی توان در آن تردید کرد، اما مدل مرسوم گذار به مردم سالاری در ایران موضوعی قابل بازاندیشی است. به نظر میرسد طی یک قرن گذشته انتقال نهادهای مدرن مردم سالار به جامعه ایران با بنبست سیاسی روبرو بوده است.