این کتاب شرحی است بر زندگی، آثار و آرای شیخ نجمالدین کبرا از عرفای برجستهی قرن ششم و هفتم هجری و موسس سلسلهی کبراویه که با نگاهی بر ویژگی عصر او، مریدان، طریقتها و مشایخ معروف قرن شش و هفت هجری، دیدگاه دیگران دربارهی وی و بررسی آثار این عارف به چاپ رسیده است. گفتنی است وی به سال 540 هجری در شهر خیوه از بلاد خوارزم به دنیا آمد و پس از تحصیل علم و آداب و کشف اسرار، سرانجام خرقه از دست شیخ الشیوخ ابواسماعیل قصری گرفت. از جمله شاگردان او عبارتاند از: شیخ مجدالدین بغدادی، شیخ سعدالدین حموی، شیخ سیفالدین باخرزی, شیخ بهاءالدین ولد، و شیخ بابا کمال فجندی. این عارف سرانجام در ماه صفر سال 618 در حملهی مغولان به خوارزم کشته شد. از جمله آثار اوست: فوایح الجمال و فواتح الجلال (به عربی)، رساله الی الهایم الخایف من لومه اللائم (حاوی دستورالعملهای مفید دربارهی سلوک)، رسالهالاصول العشره (مبین نکات عرفانی بر مبنای مراقبت کبرویه)، مختصر فی آداب الصوفیه و السالکین لطرق الحق، آداب السلوک الی حضره مالک الملک و ملک الملوک (دربارهی سفر معنوی و جسمانی به سوی حق)، رساله السفینه، منهاج السالکین، سکینه الصالحین, رسالهی معرفت، رسالهی چهار ارکان و کتاب نصیحه الخواص.