کتاب گفت و گوی یک روانشناس با دخترش A Psychologist's Conversation with her Daughter

دخترم، این مطلب خیلی مهم است. لطف کن با دقت آن را نگاه کن. اینکه می بینی بعضی ها در بزرگسالی همچنان کودک مانده اند و یا شیوه کودکانه در زندگی دارند، ناشی از این است که برخی از مراحل رشد را به درستی نپیموده اند. از این رو کودک باقی مانده اند و اسباب زحمت خود و دیگران می شوند. یعنی نیازهای کودکانه آنان تأمین نشده است و در ضمن درس های آن مرحله را نیاموخته اند. پختگی ما در گرو عبور از مراحل رشد است. آدم های پخته کمتر اسباب زحمت خود و دیگران را فراهم می کنند. آدمی از نظر اجتماعی باید مراحل رشد و کمال را سپری کند. این را روان شناسی به نام مزلو به طورکلی مطرح کرده است. وقتی هرم مزلو را نگاه می کنیم. هر چند دقت خاصی در تنظیم آن به کار رفته، یک چیز کلیشه ای از آن دستگیرمان می شود. من در اینجا می خواهم به زبان ساده و البته مختصر، با قدری تجدیدنظر در نظریه مزلو، موضوع را با تو در میان بگذارم. مراحل رشد به معنای آموختن درس هایی است که به موقع باید بیاموزیم تا در آینده از آن ها استفاده کنیم. توجه داشته باش که پختگی ما ارتباط مستقیم با گذشتن از این مراحل رشد و شناخت دارد. این مراحل، چنانچه موانعی سر راه خود نداشته باشد، به طور طبیعی طی می شوند. یعنی شناخت عواطف و احساسات و به کارگیری آن ها در زمان خود. در غیراین صورت در مراحل بالاتر زندگی، با قدری مشکل در بروز احساسات و درک احساسات دیگران، نحوه و کیفیت سلوک با دیگران روبه رو می شویم...