انتظار برای از راه رسیدن یک بچۀ جدید، دوران هیجانانگیز و شگفتآوری است. اما از نظر یک کودک در آن خانواده، این دوره میتواند کمی استرسزا و همراه با تردید و بلاتکلیفی باشد. بزرگترها باید این پریشانی را در کودک تشخیص داده و به او کمک کنند تا دوباره حس دوست داشته شدن و امنیت داشته باشد. بیشتر بچههای کوچک، درک درستی از زمان ندارند. تصور هشت یا نه ماه، برای آنها سخت و مبهم است. پس باید با زبان خودشان با آنها صحبت کنید. بهطور مثال: «بچه زمانی از راه میرسد که هوا دوباره گرم و آفتابی شده باشد». یا «زمانی که مدرسهها تعطیل شوند، خواهر کوچکت هم بهدنیا میآید». یا «برادر کوچکت همراه با عید از راه میرسد». زمانی که یک خانواده منتظر به دنیا آمدن کودک جدیدی هستند، خیلی چیزها باید عوض شود. بههمین دلیل، نباید تغییرات عمدۀ دیگری در زندگی فرزند بزرگتر بهوجود آیند، خصوصا آنهایی که میشود به زمان دیگری موکول شوند. مثلا تا جایی که امکان دارد، اتاق خواب کودک را عوض نکنید یا در چیدمان آن دست نبرید. اگر عادات و کارهای روزمره حتی کوچکترین و پیشپا افتادهترینشان به حالت همیشگی ادامه پیدا کند؛ پذیرش فرزند تازه، آسانتر و طبیعیتر میشود.