قدیمیها برای بچهدارشدن، مثل امروز اینقدر حساب و کتاب و اما و اگر نداشتند. فرزند برای آنها سرمایه بود؛ سرمایه اقتصادی، اجتماعی، عاطفی و حتی اخروی. فرزند امید باقیات صالحات بود؛ اما امروزه، همه اینها در هالهای از ابهام فرورفته است. متأسفانه، دشواریها و نگرانیها بهقدری است که برخی اساسا برای فرزندآوری دچار تردید شده و بقیه نیز پس از چند سال تأخیر در فرزندآوری، به داشتن فرزندان کمتری بسنده میکنند. اشتباه نکنید؛ منظور فقط نگرانیهای اقتصادی نیست؛ بلکه نگرانیهای تربیتی است. نگرانی از شرایطی که کنترل مسیر تربیت را از کنترل خارج کرده و خانواده گاهی احساس میکند با وجود تمام تلاشها و دقتهای تربیتی که در پیش گرفته، فرزند راه دیگری انتخاب کرده است. کتاب «گزینههای روی میز» برای پدران و مادران و مربیانی نوشته شده که به دنبال تربیت فرزندانی هستند که بتوانند در برابر گزینههای رو میز، بهترین گزینه را انتخاب و بر اساس بهترین تصمیم عمل کنند.