"هانری کربن و فلسفه سهروردی" اثری است از "حسن سید عرب" که تحقیقات این شرق‌شناس برجسته را پیرامون یکی از فلاسفه‌ی مهم ایرانی بررسی می‌کند. "شیخ شهاب الدین یحیی سهروردی" از فلاسفه‌ی به نام سنت فلسفی «اشراقی» است و به همین دلیل به نام "شیخ اشراق" شناخته می‌شود. از آنجایی که تا مدت‌ها هیچ یک از آثار او به لاتین ترجمه نشد، در غرب ناشناخته ماند. اما تعدادی از محافل فلسفی در شرق اسلا‌می‌از قرن سیزدهم به بعد به بررسی آثار او پرداختند. در حدود اواسط قرن بیستم، "هانری کربن" بی‌وقفه برای ویرایش و انتشار آثار سهروردی تلاش کرد؛ تلاش‌هایی که علاقه زیادی را به نظام فلسفی بدیع او ایجاد کرد. "شهاب الدین سهروردی" نقد اصیل افلاطونی را در زمینه‌های منطق، فیزیک، معرفت‌شناسی، روانشناسی و متافیزیک ارائه می‌کند. او با این کار، مفاهیم و نظریه‌های اشراقی معرفتی نظیر منطق و روانشناسی و مفاهیم متافیزیکی همچون هستی‌شناسی و کیهان‌شناسی را به تفصیل شرح می‌دهد. وی منطق را به سه بخش تقسیم کرد و تعریف ذات‌گرای مشاء ابن سینا را رد کرد و تعداد اشکال قیاس را کاهش داد. پایان غم‌انگیز "سهروردی" سرآغاز تاریخ طولانی تفسیرهای موافقان و مخالفان ارزیابی مجدد آثار او بود. تا پایان قرن سیزدهم، حداقل دو اثر او به آسانی در دسترس بود و در مراکز عمده آموزشی سوریه یعنی دمشق و حلب، در بغداد عراق و در مراغه ایران مورد مطالعه قرار می‌گرفت، که برخی از آنها به احتمال زیاد قبل از آن منتشر شده بودند. مرگ او دو گرایش عمده در سنت تفسیری قرن سیزدهم ایجاد کرد و تحولات بعدی را شکل داد؛ گرایش نخست بر جنبه‌های صرفا گفتمانی و نظام‌مندتر فلسفی آثار "سهروردی" تأکید می‌کند و دیگری به جنبه‌های نمادین و تمثیلی آنچه که سنت اشراقی نامیده شد، می‌پردازد و آن را گسترش می‌دهد.
سبد خرید
