گادامر چنان مغروق در هرمنوتیک بود که با گذشته، امروز و آینده، فلسفه، هنر و ادبیات به گفتوگویی هرمنوتیکی مینشست و مجموعهای عظیم از نوشتههایی روشنگر و مهم را پدید میآورد که همگی در کنار هم دستگاه فلسفی مهم و عظیمی را موجب شدهاند. کتاب «گسترهی هرمنوتیک فلسفی» یکی از مجموعه نوشتههای مهم این فیلسوف آلمانیست که همهی هفت جستار و مقالهی منتشر شده در آن پس از کتاب مهم و تاریخساز «حقیقت و روش» نوشته شدهاند. هفت متن این کتاب در دو بخش گسترهی هرمنوتیک و مواجهههای هرمنوتیکی، ابتدا گونهای رجوع به فلسفهی باستان و به خاصه حکمت عملی جاری و ساری در فلسفهی یونان را پیش برده که به وضوح حضور ارسطو و روش فلسفی او در آنها دیده میشود. گسترهی هرمنوتیک فلسفی گادامر، در بخش مواجهههای هرمنوتیکی، با فیلسوفان و سنتهای فلسفی گوناگون پیش و پس از خودش مواجه شده و گفتوگویی را آغاز میکند که بسیاری از نگرهها و برداشتهای پیشینی ما از فلسفهی غرب را تغییر میدهد. گادامر مواجههی هرمنوتیکیاش را از افلاطون و ارسطو آغاز میکند و در مسیرش با هگل، هایدگر و دریدا هم روبرو میشود که این گسترهی عظیم مواجههی فکورانه و روشنگرانه، در عین عمق فلسفی، جذابیت بسیاری هم برای علاقهمندان فلسفه خواهد داشت.