داستان های این کتاب از این حیث برای مخاطبان قابل توجه به شمار می روند که حاصل عزم نویسنده در بیان نقد تند و گزنده از انحرافات اخلاقی جامعه پیرامونش است. جامعه ای که - پس از هشت سال جنگ و در بحبوحه دوران سازندگی- با وادادگی فرهنگی و بی توجهی به توسعه همه جانبه آن و توجه به زیر ساخت های متناسب با آن، در کنار توسعه و بها دادن به اقتصاد؛ در حال شکل گرفتن بود. این مجموعه داستان با وجود این که تنها ۱۴ داستان از آثار شجاعی در این دهه را شامل میشود، اما در میان خود داستان هایی مانند «پارک دانشجو» را ارائه کرده است که در سال های نخست تألیف خود در مجله نیستان به شکایت و دادگاه مطبوعات انجامید.