کتاب مارکس و خودکشی Marx on suicide

مارکس با اشاره به فهرستی عام از دلایل خودکشی هم‌چون بیکاری یا فقر مادی، نشان می دهد که بخش عمده ای از خودکشی‌های دوران سرمایه‌داری از جنبه های هستی‌شناختی و فلسفی تهی شده است و بر بنیادی اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی استوار شده است.اشاره او به خودکشی های زنان در جامعه بورژوازی، شاهدی است بر این که او به دنبال سرنخ های پلیسی-روانکاوانه نمی گردد.او زن را در این روایات همچون "بخشی از سیاهه ی کالاهای" مرد، مورد نقد قرار می دهد که مرد به او اجازه طلاق یا بیرون رفتن از خانه را نمی‌دهد و می‌تواند به او تعدی کرده و بدیهی ترین حقوق انسانی‌اش را نقض نماید. مارکس اذعان می‌کند که با وجود انقلاب علیه حکومتهای استبدادی اما همواره بخشی از نیر‌های خودکامه درون خانواده ادامه حیات می‌دهند و مسبب بروز بحران می‌شوند.تصویری که مارکس از خودکشی در این مقاله ارائه می کند تصویری است رمانتیک از انسانی رها در جامعه ای به ظاهر متمدن و در باطن متوحش و خطرناک.جامعه‌ای که در آن، انسان به طرز دلهره آوری مدام درگیر نیروهای مرئی و نامرئی غریبی است که او را تا سر حد تحقیر و رکود و ورشکستگی مادی و معنوی می برد و باز با ورد و جادوی تازه ای برای لحظه ای درنگ با مشوق تازه‌ای به دوندگی و استرس دعوت می‌کند.در تصویر مارکس، خانواده سرسخت ترین نهاد در قبال تغییرات اجتماعی نشان داده می‌شود که هر روز به اشکال جدید از محتوای قدیمی در آن بازتولید می‌شود و همچون نشان و مهر خانوادگی از نسلی به نسل دیگر انتقال داده می‌شود. بنابراین مارکس نمی تواند در پی یک جابه جایی خام دستانه و ساده اندیشانه بین نقش تاریخی بورژوازی با پرولتاریا باشد بلکه او در پی الغای تمامیت شرایطی است که منجر به بیگانگی مناسبات انسانی شده و به نقد خانواده به عنوان شکلی در میان اشکال این مناسبات نظر می‌کند.جایی که او با برجسته کردن موقعیت زنان در جامعه معاصر به لایه های پیدا و پنهان پدرسالاری مدرن رسوخ می‌کند.