حدیث، داده پرداز قرآن، و شکل دهنده منظومه فکری و عملی اسلام است که ریشه ای وحیانی و زبانی معصومانه دارد. خلقت و فطرت را تفسیر می گوید؛ سیرت پیشوایان حق را ترسیم و فقاهت را در رسیدن به مناسک و احکام راستین، راه می نماید. ظهور احادیث بی ریشه، یعنی فاقد سند و مدرک را به ویژه از قرن هشتم تا به امروز در کتاب های امامیه بسیار می توان یافت که جای تامل فراوان دارد زیرا حدیث، به اعتبار انتساب به معصومان - ع، از جایگاه مقدسی برخوردار می شود و دین مداران را اعتقادساز و عمل آفرین می گردد. این کتاب، هر چند از کندوکاو در روایات قابل تامل سنددار، غافل نبوده است اما بیشترین انگشت اشاره را به سوی احادیث بی سند و مدرک و نوظهور گرفته است؛ تا هشداری باشد به آنانی که حدیثی را باورمندانه، به دیده تقدس می نگرند و واگویه هر حدیثی می شوند، تا شاید به موجب آن اعتقادی بسازند؛ یا اصلاح گر اعتقادی باشند و...