هرکسی ناچار است مرگ محتمل والدین، دوستان و حتی خودش را انتظار داشته باشد. اجبار در توضیح دادن مرگ برای بچهها نوعی چالش برای بزرگسالان است، چرا که ناچارند مسئلهای را مطرح کنند که پیش از آن هرگز اجباری برای آن نداشتهاند. نویسنده به خانوادهها و متخصصین توصیه میکند که با فرد در حال مرگ صریح صحبت کنند، نه اینکه به طور دو جانبه تظاهر کنند که مرگ اتفاق نخواهد افتاد. تظاهر دوجانبه به نتیجهی نامطلوبی از مرگ فرد منجر خواهد شد؛ از جمله، مرگی دردناک یا سخت برای فرد بیمار که در بعضی موارد همراه با نوعی کشمکش احساسی یا فیزیکی خواهد بود. افرادی که قادرند آزادانه و بیپرده در مورد مرگشان صحبت کنند، احتمالا مرگی آرام و صلحآمیز خواهند داشت. همچنین ناتوانی فرد داغداری که نمیتواند در مورد مرگ صحبت کند و ناباوری او در خصوص فقدان یک فرد باعث میشود که نتواند به روش مناسبی عزاداری کند.