به عقیدة نگارنده تنها یک نظریه نمیتواند دربرگیرندة همة سطوح تجربههای انسان باشد. علاوه بر این، پیروی از الگوهای خاص در مشاوره و رواندرمانی میتواند به عنوان گزینههای درمانی محدود قلمداد شود. مداخلهها بایستی در بافت فرهنگ، قومیت، منابع بین فردی و حمایتهای نظاممند بررسی شود. بنابراین ممکن نیست نظریهای واحد و فنون وابسته به آن، با وجود گسترة وسیعی از ویژگیهای مراجعان، منابع غلبه بر مسائل، و مهارتهای بین فردی و درونفردی، دارای تاثیری مساوی و فراگیر باشد. از این رو وی در کتاب حاضر به طرح نظریهها و فنون مشاوره و رواندرمانی با هدف موثر شدن عملکرد درونفردی و بین فردی افراد پردخته است. فنون تلفیقی برای درمان گروهی؛ فنون کلاسیک گشتالت؛ فنون بیانی؛ فنون شخصمحوری و رویکردهای دوران تعلیمی مشاوره؛ فنون وساطت و حل تعارض؛ فنون روانپویشی؛ و فنون تلفیقی برای کار با نظامهای خانوادگی و رشد خانواده، پارهای از فنون بررسی شده در کتاب است.