چهرهی بیرونی زندگیهای زناشویی دیگران همواره با تصویری که آن دو نفر از زندگیشان برای ما میسازند تطابق دارد و نه آنچه به واقع درون آن رابطه در جریان است. هیچکس نمیتواند دربارهی زندگی دو نفر که در رابطهی ازدواج قرار دارند، اظهار نظر قطعی کند جز خود آنها که از عادتها، کموکاستیها و راز و رمزهای میان خودشان آگاهی دارند و به همین دلیل زوجها بهترین درمانگر رابطهی خودشان هستند. رابطهی دو نفرهی شکل گرفته بر پایهی پیمانی پایدار که دو انسان باهم در یک خانه زندگی میکنند و از جزئیترین تا کلیترین فعالیتهای روزمرهشان به یکدیگر مرتبط و متصل است، رابطهایست که خواه ناخواه جدل، سوءتفاهم و بگومگو بخش جداییناپذیر آن است. تاریخ بشر نشان داده که عاشقترین زوجها هم حتی آنهایی که تا پایان عمرشان عاشقانه باهم زندگی کردهاند، در لحظههایی از زندگی اختلاف نظر، بگومگو و مشاجره داشتهاند. مسئله این است که تحت چه شرایطی یک زوج رابطهشان را حفظ میکنند یا به آن پایان میدهند؟ مدرسهی زندگی آلن دوباتن، ورای بحثهای روانشناسی زرد و مریخیها و ونوسیها، به سویهی دیگری از روابط انسانی نظر دارد که از پس آن میتوان فلسفهی زیستن در جهان و ابزار فهم و درک متقابل را فرا گرفت. کتاب «بگومگوهای زندگی مشترک به روایت مدرسۀ دوباتن» مجموعهای از درسگفتارهای مدرسهی زندگی پیرامون بخش بزرگی از مسائلیست که در یک ازدواج میان زوجها وجود دارد و بسیاری در فهم چیستی و چرایی و شیوههای مواجهه با آنها ناتوانند و همین مسئله ازدواجشان را به رابطهای سراسر آسیب و تنش تبدیل میکند که راهی جز پایان دادنش برایشان وجود ندارد. کتاب بگومگوهای زندگی مشترک بحثیست دربارهی طریقتی که میتوان طبیعت رابطه را در لابهلای وضعیتها و لحظهها فهم کرد و با تمرین مدارا و شناخت بیشتر، ازدواج را از آسیبها و تنشهای ویرانگر، دور نگه داشت.