نام مجموعهای است که از رباعیهای غیاثالدین ابوالفتح عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری مشهور به خیام فراهم آمده. این رباعیها در سدههای پنجم و ششم هجری قمری به زبان فارسی سروده شدهاند و عمدتا بیانگر دیدگاههای فلسفی او هستند. این اشعار در زمان حیات خیام به واسطهٔ تعصب مردم مخفی ماند و تدوین نشد و تنها بین یک دسته از دوستان همرنگ و صمیمی او شهرت داشت یا در حاشیهٔ جنگها و کتابهای اشخاصی بهطور قلمانداز چند رباعی از او ضبط شدهاست و پس از مرگش منتشر شد. به همین خاطر در تعداد این رباعیها و نیز حقیقی یا جعلی بودن بعضی از آنها اختلاف نظر وجود دارد.