شاعر و نویسندهی مدرن ایرانی، سرنوشت عجیبی دارد. با ایمان به محتومیت سرنوشتش، بیوقفه نوشته و مینویسد و از اولین حقوق حیاتی زیستن محروم بوده و هست چه برسد به حق انتشار اثر و دیدن کتابهایش در قالب فرزندانی که از اعماق ذهن و جانش بیرون آمدهاند. شاعر و نویسندهی مدرنی که در ایران زاده و پرداخته شده، ناملایمات را از حاکمان، مردم، خانواده و دوستانش توامان دیده و میبیند و باز هم از خودنوشتنش دست نمیکشد. چه رنجی عظیمتر از این که کتابهای درسی بچههای ایران، کمتر نشانی از روشنفکر مدرن ایرانی در تمام صد سال گذشته داشته است؟ با این همه روشنفکر معاصر ما همواره نوشته و تا پای جان بر سر اندیشهاش در احترام به انسان و جهان ایستاده است. ناصر ایرانی از جملهی همین نویسندگان بزرگی بود که بیوقفه نوشت و هر روز کمتر و کمتر قدر دید ولی از نفس نیفتاد تا وقتی که دیگر جسمش ناتوان شد و بازایستاد. کتاب «اعترافات گرگ تنها: وقایعنگاری یک زندگی» یکی از صدها نوشتهی ناصر ایرانیست که به گفتهی خودش، روایتی صادقانه از کودکی تا جوانی اوست، یعنی از پا گذاشتنش به این دنیا در 1316 و گذران زندگیاش در دهههای بیست، سی، چهل تا 1353. این کتاب که جلد اول خودزندگینامهی ایرانیست، با نثری یگانه و هوشربا، وقایع پس از شهریور 1320، کودتای 28 مرداد 1332 و جریانهای روشنفکری دهههای سی و چهل و پنجاه را در کنار زندگیای که نویسندهی ما با شور و حرارت بینظیرش گذرانده است، شرح میدهد. اعترافات گرگ تنها آینهایست که ناصر ایرانی ابتدا رو به خودش و سپس رو به دوستان و دشمنانش گرفته و از آن بیشتر رو به کشور و مردمش و به همین دلیل عیش خواندنش را نباید از دست داد.