مصطفی خلیلی فر که گاهی در غزل “بشیر” تخلص نموده، تقریبا چهل سال است که با شعر و ادبیات انس و الفت دارد. او اگرچه از شاعران اصفهان محسوب می شود، از جوانی ساکن تهران است. وی تحصیلاتش را بعد از دیپلم ابتدا در “الکترونیک مخابرات هوایی” تا مقطع کارشناسی ادامه داد، اما علاقه فراوانش به ادبیات و هنر باعث شد که از یک سو به دانشکده ادبیات راه یابد و صراط مستقیم دقایق ادبی را بجوید و از دیگرسو نیز محضر استادان هنر را درک نماید و مسیر درست حقایق هنری را بپوید. او با زبان های انگلیسی و عربی آشنایی دارد و شعرهایی از “ویلیام وردورث” را از انگلیسی به فارسی ترجمه کرده که نمونه هایی از آن در ماهنامه ادبستان از آبان ماه ١٣٧٢ به بعد چاپ شده است. خلیلی فر که آخرین مقطع تحصیلی اش دکترای تخصّصی ادبیات است علاوه بر مقالات و پژوهش هایی که در زمینه های ادبیات و هنر سامان داده، شانزده مجموعه از شعرهایش را هم به زینت چاپ آراسته است. اما اگر “لوح عقیق” او “متن زیبایی و عشق” شده به این دلیل است که سراینده جلوه هایی از “حکمت ایرانی” و “عرفان اسلامی” را هم در آن گنجانده است.