روانشناسی مثبتگرا از معدود حوزهها در دانش روانشناسی است که مانند روانکاوی، رفتارگرایی و موج اول درمانهای شناختی و شناخت رفتاری، به ویترین و تاریخچهی روانشناسی تبدیل نخواهد شد. یکی از علتهای آن مولفههایی است که این گستره از دانش روانشناسی به آن میپردازد. اگر روانشناسی تاکنون با نگاه پزشکی، صرفا به دنبال کاهش رنج بوده، روانشناسی مثبتگرا به ماورای رنج مینگرد؛ به بالندگی. در این رویکرد انقلابی کار رواندرمانی با کاهش رنج، پایان نمیپذیرد. بلکه با نفی فلسفهی متوسط سازی جامعه، به سوی تعالی و بالندگی فردی حرکت کرده و به عناصر مهمی همچون شادمانی درونی، فضیلتهای انسانی، توانمندیهای آدمی و عمیقسازی تجربه انسانی گام مینهد. این کتاب حاصل پنج سال مطالعه آثار و مکاتبه با بزرگان این حوزه از روانشناسی موج نو، در ایران و آمریکاست و تلاش شده با نگاه تمدنی به این رویکرد پرداخته شود. این نگاه تمدنی، نخستین بار در مکتب تهران و در حوزه روانشناسی آغاز شده است...