تا آنجا که نویسنده می داند تا کنون تحقیقی کامل و علمی در خصوص تحلیل و بررسی اشعار ادیب برومند، شاعر معاصر ایران، صورت نگرفته است. شاید این نخستین کتابی است که به عنوان پژوهشی مستقل به تعیین جایگاه ادیب در تاریخ ادبی معاصر ایران می پردازد. در این پژوهش بایکی ازرویکردهای «نقد فرمالیستی» (آشنایی زدایی)به تحلیل محتوای چهار مجموعه ی شعر ادیب به نام های : «حاصل هستی»، «گل های موسمی»، «سرود رهایی» و «پیام آزادی»پرداخته شده است . تا آنجا که امکان داشته باشد به اشعار شاعر از نقطه نظر انواع آشنایی زدایی در حوزه های موسیقایی، معنایی ، واژگانی و باستان گرایی (واژگانی و نحوی)، توجه می شود.