امروزه گستره تحقیقات و علوم ورزشی تا بدآنجا پیش رفته است که غفلت و به کار نبستن علم در عمل موجب عدم کارایی و عقب ماندن از دنیای روز میشود. امر داوری و قضاوت ورزشهای مختلف هم از این حیث مستثنی نیست. دیگر نمیتوان ادعا کرد که فقط با کسب تجربه میتوان مسائل و مشکلات را حل و فصل کرد. تجربه آنگاه ارزشمند است که پیوند محکمی با علوم کاربردی داشته باشد و این دو به عنوان دو جزء مکمل موثرند. داورانی که به قضاوت رشتههای مختلف ورزشی میپردازند نیز نیاز دارند تا علاوه بر کسب ویژگیهای تخصصی خود به علوم دیگری همچون روانشناسی توجه داشته باشند. رابطه انسان با انسان مقولهای است که اهمیت خاص خود را دارد. ویژگیهای مختلف روانی ورزشکاران، رده سنی که آنها در آن به ورزش میپردازند و ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی از جمله عوامل تأثیرگذاری بر پرداختن به ورزش است. داوری که به زمین بازی وارد میشود، اگر نتواند به خوبی با بحرانهای روانی مقابله کند، هرچند هم که قضاوت خوب و در خور توجهی را از خود ارائه دهد، باز هم نمیتواند موفقیت لازم را کسب کند.