انقلاب صنعتی در قرن هجدهم و رشد تکنولوژی در چند دهه اخیر موجب ورود بخش عظیمی از جمعیت زنان به حوزه تولید و خدمات گردیده است.حضور این نیروی سترگ از یک سو،عاملی در جهت پیشرفت و توسعه اقتصادی شده و از سوی دیگر فشار کار مستمر و یکنواخت موجبات فرسایش روحی و حتی صدمات جسمی را برای آنان فراهم آورده است. عوامل گوناگونی بر سلامت نیروی انسانی تأثیر گذار بوده است که این عوامل در زنان و مردان مشترکند.از این نظر زنان علاوه بر سلامت خود،عهده دار سلامت و بهداشت خانواده به ویژه فرزندان خود نیز می باشند.بنابر این جهت دستیابی به شرایط بهتر در سلامت زنان و دختران،تدوین برنامه هایی در سطوح ملی و فراملی و انجام آموزش ها،ضروری به نظر می رسد.