برگزاری جشن و عید از ویژگیهای فرهنگی همهی جامعههاست، از کهنترین زمانها تا به امروز. همهی ملتها، قومها، ایلها در همهی سرزمینها روزهایی از سال را جشن میگیرند. مردمشناسان هیچ جامعه یا گروهی را سراغ ندارند که مردم روز یا روزهایی را به شادی و شوخی و جنب و جوش شادمانه نپردازند. کتاب حاضر به جشنها و آیینهای کهنی پرداخته است که برگزاری آنها بهرغم همهی دگرگونیها و پیشآمدهای اجتماعی و سیاسی پابرجا مانده است. کتاب دارای سه بخش است: بخش نخست شامل جشنها و آیینهایی است که در همهی شهرهای ایران، و در بین همهی قشرهای اجتماعی، از کهنترین زمانها تا به امروز برگزار میشود. این جشنها عبارتاند از: نوروز، یلدا و مهرگان. در بخش دوم از جشنهای کهنی سخن میرود که در بسیاری از شهرها به دست فراموشی سپرده شده ولی در یک یا دو منطقه و استان تا به امروز بر جا مانده است؛ مانند جشن سده در کرمان، و جشن تیرگان در مازندران. بخش سوم دربارهی آیینهایی است که نمیتوان نام جشن بر آنها نهاد، آیینهایی که از دیرباز به وسیلهی پیروان مذهبی زردشتی، ارمنی و شیعه در منطقههای کوهستانی یزد، ماکو و کاشان برگزار میشود.