در این اثر مولف بر آن است که در قالبی تحلیلی و انتقادی، دلایل همکاری و رقابت میان ایران و جهان عرب را در نگاهی کلان شرح دهد به گونهای که بتوان به میانگینی در رفتارها و سیاستهای ایران و کشورهای عربی دست یافت. مبنای کار مولف، تحولات اخیر با بهرهگیری از نظریه سازهانگاری در روابط بینالملل و رویکردی مرکب از تحلیل سیاست خارجی شناختی بوده است. مجموعهای از عوامل هیجانی، عاطفی و نگرشی بررسیشده در این اثر گویای این واقعیت است که نگرشهای منفی میان ایران و بخش مهمی از جهان عرب به تفسیر بدبینانه رفتارها و اقدامهای این دو در قبال هم انجامیده است.