مفهومی که امروزه از از پدیدهی تروریسم و کلمه «تروریست» در اذهان عمومی جا افتاده، محصول روایتی است که در طول سالهای متمادی از طرف رسانهها و دیگر وسائل ارتباطات جمعی کشورهای سلطهگر تکرار شده و میشود. در خلال انقلاب کبیر فرانسه هنگامی که این واژه در فرهنگ روز وارد شد، دولتهایی، کشورهای در حال جنگ با خود را با این واژه متهم کردند و طبیعتا دولتهای «تروریست» هم مقابله به مثل نمودند. علاوه بر این بسیاری از کشورها برای توجیح شکنجه، زندان و حتی حذف فیزیکی مخالفان داخلی خود از چنین برچسبی برای سرکوب دگراندیشان و مخالفان خود استفاده کردند. در زمانهای نزدیک تر به ما هم برای بعضی از قدرتها استفاده از کلمه «تروریست» به دستاویزی برای توجیح تجاوز و اشغال دیگر کشورها تبدیل شده است. درست بخاطر جا افتادن ساختگی مفهوم این کلمه در اذهان عمومی، چنین روندی توانسته با اعتراض ناچیز و بیتفاوتی افکار عمومی جهانی بهراحتی ادامه یابد. انگیزه و امید نویسندهی این نمایشنامهها برانگیختن بازاندیشی و غور در بارهی این موضوع و سوءاستفادهای است که اشغالگران از مفهوم تروریسم و کلمه «تروریست» انجام میدهند.