کتاب لباب الالباب Lubab ul-Albab

لباب‌الالباب (تألیف‌شده در حدود ۶۱۸ ق.) نام نخستین کتاب زندگی‌نامه تألیف‌شده به زبان فارسی است.این کتاب نوشته نورالدین محمد عوفی بخاری است. در این کتاب زندگی‌نامه سخنوران ایرانی آورده شده و پیشرو این سبک در ادبیات فارسی بوده است. این کتاب به شرح حال شاعران نامدار ایرانی و نقد آثار آنان می‌پردازد. نقدهای این کتاب اغلب مبهم است و همه نویسندگان و شاعران ایرانی را تحسین می‌کند. لباب‌الالباب به دو جلد قابل بخش است. جلد نخست دربارهٔ بلندپایگان سخنور و جلد دوم زندگی‌نامه تمام سخنورانی که عوفی توانسته است از دوره طاهریان تا زمان خوارزمشاهیان آثاری از آنها بیابد. اسلوب انشاء آن بر سیاق کتاب‌های عربی یتیمةالدهر ثعالبی و دمیةالقصر باخرزی و آهنگین و پرآرایه نوشته شده است. عوفی این کتاب را پس از نقل مکان به هندوستان در آنجا و به نام یکی از وزیران هند نوشت. این کتاب همچنان مورد توجه تذکره‌نویسان بوده و تذکره مجمع‌الفصحاء نیز بر پایه آن تألیف گردیده است.