ورود به کودکان به دنیایی خارج از محیط خانه بدون حضور والدین، تغییر مهمی در زندگیآنها است و مانند هر تغییر دیگری در زندگی به آمادگی و کسب مهارتهایی نیاز دارد؛ بنابراین آگاهی از چگونگی آمادهسازی کودکان برای ورود به دنیای جدید نقش مهمی در پذیرش آن از سوی کودکان دارد. در مدرسه، کودک بزرگترین موفقیتها، شکستها و چالشهای زندگی خود را تجربه میکند. در این محیط ارتباطات اجتماعی شکل میگیرد و کودک افرادی غیر از خانواده خود را میشناسد. به این دلیل که مدرسه خارج از کنترل مستقیم والدین است، ورود به آن هم برای کودک و هم والدین تنشزا است. احساسات والدین در مورد فرستادن فرزند خود به مهدکودک یا مدرسه از جمله، ترس، نگرانی و احساس گناه می تواند در پذیرش مدرسه یا مهدکودک از سوی کودکان تاثیرگذار باشد و تردید کودک در مورد جدایی از والدین را بیشتر نماید. برشی از کتاب تجربههای جدید، به طور طبیعی باعث دلشوره در کودکان میشوند، ولی اضطراب و دلشوره در اولین تجربهی مدرسه، ممکن است در برخی از کودکان بیشاز حد باشد و مشکلاتی را به وجود آورد. برای کودکی که اضطراب جدایی دارد، از آنجا که محیط مدرسه و تجارب آن، ناآشنا است و لازم است مدت طولانی جدا از والدین باشد، جداشدن کودک از پدر و مادر هر روز صبح، دشوارتر خواهد بود اضطراب جدایی او افزایش مییابد. نشانههای جسمی اضطراب در کودک ممکن است به شکل تپش قلب، تهوع، دلدرد، سردرد، یبوست ونشانههای هیجانی و رفتاری اضطراب به صورت گریه و بدخلقی برای خودداری از رفتن به پیشدبستان مدرسه دیده شود.