ماوریتزیو کاتلان یک هنرمند ایتالیایی متولد 21 سپتامبر 1960 است که عمدتا به خاطر مجسمه ها و چیدمان های فراواقع گرایانهاش شناخته میشود. ایده بلاهت عمدی با نبوغ هنری، نبوغی که نگرش زیباشناختی آن نمایانگر پیشرفت و اصالت و از نشانه های اصول مدرنیسم بوده، در تضاد مستقیم است. شخصیت ابله، با تمایل به مسخره بازی و هرج و مرج، نمی تواند به ایدهال پسامدرنیستی هنرمند برای ناپدید شدن در اثر پایبند باشد. روش کاتلان، با تلفیقی از دیدگاه های مخالف اما در هم تنیده، یک راه سوم، راهی بین اهداف آمان شهری و آرمان های والای مدرنیسم و گرایش های خود بازتاب دهنده و ساختار شکنانه پسامدرنیسم را ارائه می دهد. او در کارهای خود عوامل تعیین کننده هر دو قطب را با هم ادغام می کند و به یک الگوی فکری تک پایبند نیست. کاتلان مستقیما موضوع کارهایش نیست اما از خود به عنوان شخصیتی استفاده می کند که کمبودها و تجربیاتش، در مخاطب حس هم ذات پنداری ایجاد میکند و با بهره گیری از شیوه های بیانی گوناگون مخاطب را به شرکت در اثر و تفسیر آن وا می دارد. او مانند یک خلافکار دورهای روی مرز بین آنچه از لحاظ اجتماعی و فرهنگی قابل قبول است و نیست، حرکت می کند. کاتلان «دغل باز» با «پرنکستر» دنیای هنر لقب گرفته است.