کتاب من می میرم اما یادها می ماند I die, but the memory lives

من می میرم اما یادها می ماند به لحاظ فورم، روایت، نثر و مفهوم به کلی با دیگر کتاب های هنینگ مانکل تفاوت دارد. این کتاب حاصل سفرهای پی در پی او به آفریقا و گفت و گوهای او با افرادی است که به بیماری ایدز مبتلا هستند. کتاب لحنی شاعرانه و نثری متین دارد و بر وجدان خواننده تاثیر عمیقی می گذارد. انتقادهای مانکل به انحصارات دارویی، توهین های شبه نژاد پرستانه ی فرهنگی و زجری که مردم آفریقا می کشند با تعریفی که از شان و وقار و منزلت این مردم می دهد به خوبی ترکیب می شود و تصویری درست و دقیق از وضعیت موجود به دست می دهد. در بخش دوم کتاب دفتر خاطرات زنی مبتلا به بیماری ایدز آورده شده که برای دخترش نوشته است تا پس از مرگش دخترش دست کم از توصیه های مادرش برخوردار بماند و تاحدی مادر خود را بشناسد. این دفتر بسیار تاثیرگذار است و به قلم یک انسان معمولی و با ساده ترین واژه ها نوشته شده است. مترجم نیز هوش مندانه این تغییر لحن و نثرها را رعایت کرده است.