مروری بر تاریخ سیاسی کشورهای مختلف و پیشبرد مطالعات تطبیقی در این زمینه نشان میدهد که همافزایی زیادی میان توسعهیافتگی سیاسی و توسعهیافتگی فرهنگی- اجتماعی وجود دارد؛ بعلاوه پیشینۀ سیاسی کشورهایی که از سنت مردمسالاری بهرۀ وافری دارند نیز تأییدکنندۀ این نظر است که برای نزدیک شدن به توسعه، در ابعاد یادشده، پذیرش کثرتگرایی و نفی دیدمان «تکفیری» از واجبترین واجبهاست. امروزه کشور ما ایران از مسائل و کژرویهای مختلفی رنج میبرد، همچون فساد در اموال عمومی، بهرهگیری از رانتهای گوناگون اقتصادی، سیاسی، اداری؛ همینطور ناشایسته سالاری، فقدان برنامهریزی، تبعیض، بیکاری... که باید با آنها مقابله شود؛ اما چطور؟