روزهای اهریمنی کتابی است از نویسنده روسی برنده جایزه نوبل، ایوان بونین، که از خاطرات و یادداشتهایی که در سالهای 1918-1920 در مسکو و اودسا تهیه کرده است، گردآوری شده است.قطعاتی از آن در سال های 1925-1926 توسط روزنامه وزروژدنیه چاپ پاریس منتشر شد. در اتحاد جماهیر شوروی این کتاب تا اواخر دهه 1980 ممنوع بود. بخش هایی از آن در نسخه 1988 مسکو از بونین کامل (جلد ششم) گنجانده شد.پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، روزهای اهریمنی در سرزمین نویسنده خود بسیار محبوب شد. از سال 1991، کمتر از پانزده نسخه جداگانه از دفتر خاطرات/دفتر یادداشت بونین در روسیه منتشر شده است ترجمه انگلیسی که توسط محقق بونین توماس گایتون مارولو انجام شده است (به عنوان روزهای نفرین شده. خاطرات انقلاب) در سال 1998 در ایالات متحده توسط ناشران ایوان آر. دی مستقر در شیکاگو منتشر شد. ایوان بونین در سال 1920، پس از سه سال درد و رنج شدید، کشورش را برای همیشه ترک کرد. در سالهایی که منتهی به تبعید او شد، او گزارشی از (به قول یکی از منتقدان) «حیوانداری روزافزون که با تثبیت قدرت بلشویکها همراه بود» را حفظ کرد. وقایع و یا روایت های مغرضانه از آنها را بازگو می کند و غالبا خشم او را در راه عقل قرار می دهد. با این حال، به گفته نیویورک تایمز، «اینها (عمدتا) واکنشهای فوری مردی است که غریزهاش کاملا درست است، او میدانست که با پیروزی بلشویکها، بدترین اتفاق میافتد». بونین در «روزهای اهریمنی» به عنوان انجمنی برای سرزنش رهبران، ناشران، و روشنفکرانی مانند الکساندر بلوک و ماکسیم گورکی که به صفوف آنها پیوستند،به جنایتکاران نخبه شوروی برچسب زد. او بارها و بارها بلشویک ها را با باشگاه ژاکوبین در دوران حکومت ترور مقایسه کرد.